วันศุกร์ที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2562

VKOOK คิดถึงและโหยหา








กลิ่นเทียนหอมที่ถูกจุดลอยทั่วห้องนอนที่มีเพียงไฟสลัวๆ

วันนี้เป็นวันแรกที่เขาจะได้เจอคิมแทฮยองหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาร่วมเดือน และแน่นอน การต้อนรับกลับบ้านจะธรรมดาได้อย่างไร

เสียงน้ำกระทบพื้นในคราแรกเงียบลงเมื่อเจ้าของมือสวยได้ปิดมัน ขาขาวราวน้ำนมเพราะได้รับการดูแลรักษามาอย่างดี กายเล็กกำลังใช้ผ้าเช็ดตัวพรมเช็ดตามร่างกาย

หางกลมปุกปุยสีดำที่มีสิ่งที่ยื่นออกมาเสมือนว่ามันต้องเอาไปใส่อะไรบางอย่าง

แผ่นหลังบางหันเข้ากระจกแผ่นใหญ่เผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าที่สวยงาม  ค่อยๆย่อตัวลงนั่งที่พื้นก่อนจะอวดสะโพกใส่กระจก

มือเล็กค่อยๆแหวกก้อนลูกพีชออกจากกันเผยให้เห็นช่องทางสีชมพูที่กำลังขมิบเล็กน้อยเพราะแรงอารมณ์ของเจ้าของมัน

เซ็กส์ทอยที่ตรงปลายมีหางปุกปุยเหมือนกระต่ายติดอยู่ถูกนำไปจ่อหน้าช่องทางสีสด

มือเล็กปล่อยมือข้างนึงก่อนจะหยิบมันขึ้นมาและลงน้ำหนักกดลงทีละนิด

"อื้ออ"

เสียงความทรมาณเนื่องจากช่องทางที่ฝืดเกินไปเพราะไม่ได้ใช้เจลหล่อลื่นช่วยทำให้สิ่งที่กำลังสอดเข้าไปเสียดสีกับช่องทางสวย

ค่อยๆออกแรงดันเข้าไปจนเซ็กส์ทอยเข้าไปจนสุดความยาว

ผละออกมามองดูตัวเองในกระจกก่อนแก้มสีขาวจะเริ่มมีสีแดงขึ้นเล็กน้อย

พี่แทจะชอบมั้ยนะ

ยันตัวลุกขึ้นก่อนจะหมุนตัวสำรวจสิ่งที่เชื่อมอยู่กับร่างกายของตัวเอง ส่ายสะโพกไปมา

เสื้อเชิร์ตสีขาวถูกมือเล็กหยิบขึ้นมาก่อนะจะสวมมันเข้าไป

ตอนนี้ทั้งร่างกายบางมีเพียงเสื้อเชิร์ตสีขาวตัวโคร่งที่เลยเข่าลงมาเล็กน้อยกับหางกระต่ายปุกปุยในร่มผ้า เผยขาขาวเนียนราวน้ำนมชวนให้คนมองน้ำลายไหล





แกร๊ก

รอไม่นานเสียงประตูที่เฝ้ารอทั้งวันก็ดังขึ้นก่อนมันจะถูกเปิดออกเผยให้เห็นคนที่เฝ้ารอคอยมานานแสนนานชวนให้รู้สึกถึงความชื้นร้อนใต้ตาอย่างเลี่ยงไม่ได้

"พี่แท.. ฮึก"

ตุบ!

ร่างบางที่กำลังจะวิ่งไปหาคนที่เขาคิดถึงและไม่ได้เจอกันมานานหยุดชะงักเมื่อประตูที่กั้นระหว่างในห้องกับข้างนอกเปิดออกเผยให้เห็นคนรักและผู้หญิง

ผู้หญิงงั้นเหรอ...

"เฮ้ยยยย หยูดน้าเว้ยย ปล่อยช้านน"

"อยู่นิ่งๆดิวะ"

"พะ พี่แท ใครเหรอ อึก ฮะ"

เสียงสะอื้นที่ห้ามไม่ได้เมื่อเห็นภาพตรงหน้า

ภาพที่คนรักของเขากำลังพยุงตัวผู้หญิงคนนึงที่ดูเหมือนว่าจะเพิ่งดื่มสุรามาเพราะกลิ่นตัวเธอเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอลล์ที่รุนแรงจนอดย่นจมูกไม่ได้

"จองกุก มาพอดีเลย พอดีว่า.."



"ใครเหรอพี่แท"



คนตรงหน้าที่ดูเหมือนจะพยายามหลีกเลี่ยงประโยคที่เขาถาม

จองกุกกัดฟันพูดเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นดังลอดออกมา

"เพื่อนพี่น่ะ พอดีมันเพิ่งถูกแฟนบอกเลิก พี่ก็เลยต้องพามันกลับมานอนที่ห้องเรา ได้มั้ยคะ?"

"ดะ ได้ ฮึก.."

"ปล่อยช้านน้าาาาา"

"ขอบคุณนะคะคนดี"

แทฮยองจูบหน้าผากบางก่อนจะปลีกตัวออกมาเพื่อพาคนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนไปนอนที่ห้อง

โชคดีที่คอนโดของเขามี2ห้องจะได้ไม่ต้องรบกวนจองกุกเวลายุนกิโวยวายขึ้นมาจนจองกุกอาจจะนอนได้ไม่เต็มอิ่มและนั่นก็รวมถึงเขาด้วย

จัดท่านอนให้ร่างเล็กดีๆก่อนจะผละออกมาหาคนรัก

"จองกุก ร้องไห้ทำไมคะ โกรธพี่เหรอ ขอโทษนะคะพอดีพี่ต้องไปรับเพื่อนน่ะ ให้อภัยพี่นะคะคนดี"

"ฮะ แล้วพี่แททานอะไรมารึยังฮะ หิวมั้ย?"

"อื้ม พี่หิวมากๆเลย ขอกินนมหน่อยค่ะ"



"ฮะ"

"อ๊ะ!"



"หืม? หนูจะไปไหนคะ?"

"ปะ ไปเอานมกล้วยมาไงฮะ ก็พี่แทบอกอยากกินนม.."

"พี่อยากกินนมค่ะ แต่ไม่ใช่นมกล้วย"

"แล้วนมอะไรเหรอฮะ กุกจะได้ไปเอามาให้"

"ขอหม่ำๆนมคุณแม่หน่อยค่ะ"

"อ๊ะ! พี่แท! อื้ออ"

จ๊วบ!

"พะ พี่แท เดี๋ยวพี่เค้าตื่นมาเห็น ฮื่ออ"

"งั้นเราเข้าไปในห้องกันเนอะ"

"อ๊ะ! เดี๋ยวสิ!!"

เขาไม่ฟังสิ่งที่ร่างบางกำลังพูดแต่หยุดคำพูดเหล่านั้นด้วยปากของเขาเอง

จูบคือสิ่งแรกที่แทฮยองเลือกทำ ปากเล้กค่อยๆเผยอออกปล่อยให้คนตรงหน้าสอดลิ้นเข้ามากวาดต้อน
น้ำหวานในโพรงปากอย่าง่ายดาย

ไม่มีแม้แต่การขัดขืน

คิดถึง และโหยหาของคนสองคนทำให้เสียงจูบยังคงดังอยู่เรื่อยๆจนร่างเล็กไม่รู้เลยว่าเจ้าตัวนั้นถูกจับวางไว้บนเตียงขนาดคิงไซส์แล้ว

"แฮ่กๆ อื้ออ พี่แท.."

"อะไรคะ"

"คิดถึง"

"พี่ก้คิดถึงหนูเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เป็นไร เดียวพี่จะฟัดให้หายคิดถึงเลย เอาให้จองกุกเบท่อพี่ไปเลย"

"กุกไม่มีทางเบื่อพี่แทหรอก กุกรักพี่แท เราเป็นแฟน.. เอ่อ สามีภรร-"

"น่ารักจังเลยเมียใครเนี่ย"

"ฮื่ออ!"

"โอ๊ย! พี่เจ็บนะคะ ตีพี่ทำไมอ่ะ พี่ผิดตรงไหนก้เราจดทะเบียนสมรสแล้วก็เป็นผัวเมียกันก้ถุกแล้วนี่คะ"

"แฟนกับภรรยาก็พอแล้ว"

เขินอ่ะดิ"

"ใครเขิน ป่าวซะหน่อย พี่แทมั่ว"

"ไม่เขินก้ไม่เขินครับ เมีย"


"พี่แท!"

"โอ๊ยๆ ฮ่าๆ พอแล้วครับพี่เจ็บนะ"

"ฮึ่ย!"

"แล้วนี่..แต่งตัวอะไรเนี่ย"

"กะ ก็กุกอยากเอาใจพี่แท ทำไม ไม่ชอบเหรอ งั้นถอดก็ได้"

"ป่าว พี่ชอบที่สุดเลยต่างหากล่ะ แต่ว่าหนูไปเอาของพวกนี้มาจากไหนคะ เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ยฮึ?"

"ก ก็.."

"หืม ว่ายังไงคะ"

การพูดที่ดูคาดคั้นกับการกระทำที่กำลังทำอยู่นั้นทำให้จองกุกอดเขินไม่ได้

จมูกโด่งไล่ดมกลิ่นหอมจากกายหวาน ร่างกายของคนตัวเล็กของเขาช่างหอมจริงๆ ทั้งๆที่เจ้าตัวก็อาบน้ำปกติทั่วไปแบบเขา แต่ทำไมมันถึงกลับหอมหวานเมื่ออยู่บนตัวคนตัวเล็กได้

จองกุกย่นคอเมื่อรู้ึกจั๊กจี้แต่ก็พยายามตอบกลับไปให้เสียงเรียบนิ่งที่สุด พี่แทบ้าที่สุด จะถามเขาก็ถามดีๆสิ ทำไมต้องไซร้คอด้วย ฮื่ออ

"ก็กุกรักพี่แท อ๊ะ ชะ ชอบมั้ย"

"หนูยังไม่ตอบคำถามพี่เลยนะว่าเอาของพวกนี้มาจากไหน"


จองกุกเสียงกระตุก ฟันขาวที่เริ่มขบไปตามซอกคอให้เกิดรอยจนรู้สึกเจ็บจบอดร้องออกมาไม่ได้

กุก กุกซื้อมาจากในเว็บตลาดมื- อื้อ!”

ริมฝีปากถูกคนด้านบนจู่โจมอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัวพร้อมกับแก่นกายขนาดพอดีมือถูกมือหนากุมมันเอาไว้แล้วออกแรงขยับขึ้นลงจนร่างเล็กตกใจ

ทำไมเขาถึงยังไม่ชินกับสัมผัสพี่แทซักทีนะ ชักจะเก่งเกินไปแล้ว

ใบหน้าหล่อผละออกมา ไม่รอช้า มือหนารีบแกะกระดุมที่ดูเกะกะตาเหลือเกินในตอนนี้ แทฮยองกระชากมันออกจนเนื้อผ้าเสียดสีกับผิวขาวจนรู้สึกแสบ


แทฮยองจัดการพลิกร่างบางให้นอนคว่ำ จึงทำให้สะโพกของคนใต้ล่างอยู่ตรงส่วนนั้นของเขาพอดี

จองกุกตื่นเต้นเล็กน้อย พวกเขาไม่ได้ทำเรื่องบนเตียงกันมานานแล้ว มันจะเจ็บเหมือนครั้งแรกรึป่าว ถึงอยากจะเอาใจพี่แทก็เถอะ แต่เขาก็อดที่จะกลัวไม่ได้

ริมฝีปากหนาค่อยๆพรมจูบไปบนแผ่นหลังขาวสวยอย่างไม่รีบ เขาต้องการจะเก็บความทรงจำดีๆระหว่างเขากับจองกุกไว้เยอะๆ 


แผ่นหลังบางกระตุกไปตามจังหวะที่ร่างสูงลงลิ้นลงมา

มืออีกข้างกดแผ่นหลังบางไว้ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเจลหล่อลื่นบนโต๊ะหัวเตียง แน่นอนว่าคนที่วางมันไว้คงไม่พ้นเจ้าของร่างบางที่กำหลังหอบหายใจอยู่

มือหนาชะโลมเจลไปบนแก่นกายก่อนจะปาดส่วนที่เหลือลงบนนช่องทางสีชมพูสดที่มีเซกส์ทอยเป็นหางกระตายฟูๆ เขารู้สึกอิจฉามันเหลือเกินที่ได้ไปอยู่ในตัวจองกุก คงจะอุ่นน่าดู ไม่รอช้า แทฮยองชักแก่นกายขึ้นลงก่อนจะนำมันไปจ่อที่ชองทางสีหวานที่ยังคงมีบางอย่างคาไว้อยู่ เขากระชากมันออกทีเดียวจนจองกุกตกใจและร้งออกมา

ช่องทางที่กำลังขมิบต้องการบางอย่างทำให้เขาอดยิ้มในใจไม่ได้

แกก็เป็นแค่ตัวสำรองชั่วคราวเท่านั้นแหละ หันไปเยาะเย้ยสิ่งที่ถูกเค้าดึงมันออกมาจากตัวจองกุกก่อนจะหันมาทำกิจกรรต่อไป

จองกุกหดเกร็งหน้าท้อง ค่อยๆผ่อนลมหายใจข้าออกเมื่อแทฮยองได้ใช้แก่นกายถูไปกับช่องทางแต่ก็ไม่ยอมใส่มันเข้ามาซักที

นี่กะจะแกล้งกันรึไง

"อื้อ พี่แท เอาเข้ามาซักทีสิ"

แทฮยองไม่ตอบอะไรปล่อยให้จองกุกครางหงิงๆ เอื้อมมือไปข้างหน้าก่อนจะจับหน้าจองกุกให้หันมาแล้วยัดนิ้วเข้าไปในปาก จองกุกที่พอจะรู้ค่อยๆไล่เลียนิ้วเรียว ออกแรงดูดจนเกิดเสียง แทฮยองก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ เขากวาดต้อนนิ้วไปทั่วโพรงปากสวย ยัดมันเข้าไปลึกๆจนจองกุกสำลัก

"แค่กๆ แค่ก แฮ่กๆ"

ดึกนิ้วออกมาก่อนจะจับมันไปจ่อที่ช่องทางสีชมพู ช่องทางสวยถูกรังแกทีเดียวสองนิ้ว จองกุกสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ดีๆนิ้วทั้งสองก็ชำแรกเข้ามาโดยไม่บอกกล่าว

มือหนาออกแรงขยับเข้าออก จากช้าเป็นเร็ว จากเร็วเป็นถี่ขึ้นเรื่อยๆจนจองกุกครางไม่เป็นภาษา กดนิ้วเข้าไปสำรวจภายใน ควานหาจุดที่จะทำให้ร่างเล็กนั้นต้องร้องเสียวออกมา

"อ๊ะ! ฮ๊า ฮาห์ พี่ อ๊ะ แท อาาา"

ตัวจองกุกสั่นคลอน มือที่ออกแรงรั้งตัวไว้ก่อนหน้านี้อ่อนแรงจนฟุบตัวลง มือบางจิกดึกผ้าปูที่นอนจนหลุดลุ่ย

ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว พี่แทเก่งเกินไป

"นี่แค่นิ้วเองนะคะ ไม่ไหวแล้วเหรอ?"

จองกุกได้แต่กัดปากกลั้นเสียงเอาไว้ ยังจะพูดอีก หยับเร็วขนาดนี้คงจะนิ่งมั้ง ฮึ่ย

มืออีกข้างก็ถูกนำไปจับสะโพกไว้ ขยับนิ้วรัวเร็วอีกสามสี่ทีก่อนจะกระชาดออกพรวดเดียว

"อ๊า!!"

เค้าค่อยๆออกแรงกดแก่นกายที่ขนาดใหญกว่าปกติของผู้ชายเข้าไป ความรู้สึกแรกเมื่อเข้ามา ช่องทางขมิบตอดแก่นกายเขาจนปวด นี่เข้าไปได้แค่ส่วนหัวเองนะ

"อ๊ะอ๊า อ่าา"

ออกแรงกดแก่นกายเข้าไปพร้อมขยับให้ร่า่งกายคนตัวเล็กได้ปรับตัว

จองกุกครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา ความเสียดสีที่ข่องทางมันทำให้เค้าเจ็บ แต่ก็มีความสุข

เมื่อดันแก่นกายออกมาจนสุด แทฮยองค่อยๆออกแรงขยับ จากชเาเป็นเร็ว ร่างกายจองกุกสั่นไปตามแรงกระแทก เสียงเตียงที่ดังขึ้นพร้อมจังหวะที่ทั้งสองทำรัก จองกุกได้แต่ร้องครางเสียงหวาน มือบางก็จิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่

"อ๊ะ! อ๊าา! อ๊ะ ฮ่าา อ๊ะ!"





"พี่แท อ แทฮยอง อื้ออ เร็วไป อึก"





"แรงอีก"





"ลึก ล฿กเกินไปแล้ว! อ๊าา!!"





น้ำกามถูกปล่อยไปในตัวจองกุกครั้งแล้วครั้งเล่า แทฮยองก้ไม่มีท่าที่ว่าจะหยุดเลยซักนิด

ไปเอาแรงมาจากไหนนักหนาเนี่ย!


จองกุกได้แต่คิดในใจก่อนจะสัมผัสได้ถึงสะโพกที่กำลังจะขยับอีกครั้ง

นี่ยังไม่พออีกรึไงกัน!

จองกุกได้แต่ก่นด่าในใจ แต่เอาเถอะ ไม่ได้เจอกันนาน ตามใจซักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง











ไม่เป็นอะไรกันล่ะ เมื่อคืนกว่าเขาจะได้นอนก็ปาไปแล้วเกือบเที่ยงคืน รู้งี้ไม่น่าให้ทำตามใจเลย ปวดระบมไปหมด พี่แทฮยองของเขาน่ะทั้งอึด ทั้งเก่ง แต่ก้ไม่คิดว่าจะขนาดนี้นี่นา รู้ตัวอีกที่ก็คือตื่นมาก็เช้าแล้ว คอยดูเถอะ จองกุกจะเอาคืน!






















วันเสาร์ที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

จองกุกรังแก #รังแกจีกุก [JIKOOK]


JIKOOK








*ยังไม่ได้แก้คำผิดนะเจ้าคะTwT*






จัดการเหวี่ยงร่างบางลงเตียงโดนไม่สนใจเลยว่าเจ้าตัวจะเจ็บหรือจุกรึเปล่า

มือหนาจัดการถอดผ้าชิ้นบางที่มองเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ ใครเอาชุดแบบนี้ให้จองกุกใส่กัน รู้มั้ยว่ามันเซ็กซี่เป็นบ้า! เขาอยากจะจับร่างบางมากระแทกให้แหลกคามือ!

เมื่อกายบางสัมผัสได้ถึงมือหนาที่สอดเข้ามาในเสื้อผ้าก็ต้องร้องออกมาเสียงหลง

“อ๊ะ !”

ฟันคู่สวยออกแรงขมเม้มที่ซอกคอขาวด้วยความแรงเพื่อสร้างรอย

          ใบหน้าน่ารักบิดเบี้ยวพร้อมกับร้องออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่คอ ออกแรงดิ้นอย่างรู้สึกอึดอัดและหวาดกลัวเมื่อตอนนี้คนที่ค่อมทับอยู่ด้านบนพยายามบดเบียดร่างกายตัวเองให้แนบชิดมากกว่าเดิม แต่เเรงเพียงเล็กน้อยก็ไม่อาจทำให้คนที่ค่อมอยู่ด้ายบนผละออกไปเลยซักนิด

ขบเม้มทำรอยจนทั่วลำคอสวยจนพอใจก่อนจะเลื่อนลงไปที่จุดหมายต่อไป 

ไล่ใบหน้าลงมาเรื่อยๆ หน้าอก หน้าท้องแบนเรียบ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หลุมเล็กๆกลางท้อง และมันเป็นจุดที่ใกล้ส่วนอ่อนไหวของจองกุกมาก ยิ่งลิ้นหนาที่แหย่เล่นกับหลุมกลางหน้าท้องของเขานั้นยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้ร่างบางไม่น้อย และก็สร้างความเจ็บปวดด้วยเช่นกัน หน้าท้องบางหดเกร็งจนเห็นกระดูกซี่โครง 

จัดการแยกเรียวขาสวยออกจากกันอย่างรวดเร็ว แก่นกายขนาดกำลังพอดีสั่นระริกด้วยความตื่นเต็นและหวาดกลัว ผละออกมาไล่มองร่างกายบอบบาง เสียงเหล็กกระทบกันดังขึ้น เข็มขัดถูกถอดออกมาเพื่อมัดมือบางให้เข้ากัน

“อ อี้ ฮึก..”

เอี้ยวตัวเพื่อหยิบบางอย่าที่หัวเตียงโดยไม่ฟังเสียงร้องสะอื้นของคนใต้ล่าง


แครอท.. คือสิ่งที่เขาเลือกในการลงโทษร่างบางครั้งนี้

..กระต่ายชอบกินแครอท

“อ๊าาา!!!”

นิ้วเรียวยาวถูกสอดเข้าไปในช่องทางด้วยเป็นการเบิกทาง ขยับนิ้วเข้าออกอย่างรวดเร็วก่อนจะค่อยๆเพิ่มนิ้วเข้าไป จากหนึ่งนิ้วเป็นสอง จากสองเป็นสาม ช่องทางที่เต้นตุบๆตอดรัดสิ่งแปลกปลอมทำให้เขาแทบบ้าจนอยากจะเปลี่ยนจากนิ้วแล้วแทนที่ด้วยของตัวเองซะตอนนี้! ขยับนิ้วทั้งสามเข้าออกอย่างรวดเร็วจนร่างบางตัวกระตุก ความเสียวซ่านที่คนด้านบนมอบให้ยิ่งปลุกอารมณ์ดิบของเจ้าไลแคนตัวน้อยได้เป็นอย่างดี

“จองกุกอ่า”

ร่างสูงเริ่มอ่อนแรงลงเพื่อเห็นท่าทางน่ารักของคนตัวเล็ก

“อ๊ะ! อ อี้~ อึก”

เอ่ยเรียกทั้งๆที่ยังคงขยับนิ้วเข้าออกในตัวร่างบาง จองกุกขานตอบออกมาเสียงกระตุกกระตักเพราะความทรมาณที่ร่างสูงเป็นคนมอบให้ 

“อยากกินแครอทมั้ยจองกุก นายชอบไม่ใช่เหรอ”

เมื่อหูสองข้างได้ยินสิ่งที่ตนชอบก็ต้องตาวาวขึ้นมาทันทีโดยลืมไปว่าตอนนี้ร่างสูงกำลังใจร้ายอะไรกับตัวเองอยู่ กายบางดีดขึ้นนั่งทันดี แววตาดีใจของเจ้าตัวทำให้ร่างสูงแสยะยิ้มออกมา

“อยากกินใช่มั้ย?”

“อี้~ ~”

“ถ้าอยากกินต้องนอนลงไปก่อนนะ”

แผนล่อลวงของร่างสูงสำเร็จเมื่อจองกุกยอมนอนลงไปดีๆ ไร้ซึ่งการขัดขืนใดๆ จัดการแยกขาเรียวออกจากกัน เลื่อนหน้าลงไปให้เสมอกับช่องทางด้านหลัง ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่าอยู่ตรงส่วนอ่อนไหวทำให้ขนกายตั้งชันอย่างขนลุก เงยหน้าขึ้นมามองคนที่กำลังบิดตัวเพราะความทรมาณ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นสีชมพูจนคนมองอดเอ็นดูไม่ได้ก้มลงไปฟัดแก้มใสอย่างหมันเขี้ยว

“อะ อึก อ๊ะ.. อี้!!!”

แครอทขนาดพอดีถูกส่งเข้าไปในช่องทางสีสวยอย่างรวดเร็ว กดเข้าไปจนสุดก่อนจะทิ้งไว้ให้ช่องทางได้ปรับตัว เขามองช่องทางที่กำลังกลืนกินแครอทอย่างชอบใจ

“อี้ ฮึก อ๊ะ ฮาห์”

เมื่อคิดว่าช่องทางน่าจะปรับตัวได้แล้วมือหนาก็เริ่มขยับเจ้าแครอทที่ค้างเติ่งอยู่ในกายบางอยู่หลายนาทีเข้าออก จากช้ากลายเป็นเร็ว เสียงครางหวานดังลั่นห้อง กายบางดีดดิ้นไปมาด้วยความเสียวกระสัน ปากบางอ้าออกเอาอากาศเข้าปอด มือเล็กกำผ้าปูที่นอนเพื่อระบายอารมณ์จนยับยู่ยี่

“อ- อ๊าา!!!!”

ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆช่องทางที่ถูกเติมเต็มด้วยแครอทในคราแรกถูกกระชากออกไปจนรู้สึกโหวงที่ช่องท้อง

กายบางดิ้นพล่านเมื่อรู้สึกอึดอัดเพราะยังไม่ได้ปลดปล่อย เอื้อมขึ้นไปปลดเข็มขัดที่เขามัดมันเข้ากับข้อมือเล็กทั้งสองข้่างก่อนจะปามันลงข้างเตียงก่อนจะแทนที่ด้วยบางอย่างที่เข็งแรงกว่า

เกร๊ง!

เสียงเหมือนเหล็กกระทบกันดังขึ้น แครอทถูกเสียบเข้าไปที่ช่องทางอีกครั้ง น้ำสีใสถูกขับออกมาจากช่องทางสีหวานทำให้ตอนนี้มันเคลือบแครอทจนเปียกชุ่มไปทั้งอัน ความเย็นของเหล็กทำให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นไปมองมือตัวเองที่กำลังถูกร่างสูงจับเข้ากันอีกครั้งก่อนตากลมจะเบิกกว้าง น้ำตาเม็ดเล็กไหลลงตรงปรางแก้มใสอีกครั้ง คนตรงหน้าน่ากลัว เขากลัว 

"ฮึก.."

มือหนาที่กำลังวุ่นอยู่กับการใส่กุญแจมือเข้ากับข้อมือบางทั้งสองข้างชะงักก่อนจะก้มลงมามองร่างบางที่มองตัวเองอยู่แล้ว ดวงใจหนาอ่อนลงทันทีที่เห็นดวงตาใสที่มีน้ำตาเอ่อล้นที่ขอบตา แต่มันก็เพียงอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น ยังไงคนดื้อก็ต้องโดนลงโทษ ไม่อย่างนั้นจองกุกก็จะได้ใจ แล้วถ้าปล่อยไว้แบบนี้บ้านเขาคงพังแน่ๆ เพราะฉะนั้นเขาจึงจำเป็นต้องดัดนิสัยเด็กดื้อซักหน่อย

"วันนี้ดื้อใช่มั้ย ?"

"อ ฮึก อี้.."

ใบหน้าเล็กส่ายไปมาเพื่อบอกว่าวันนี้เขาไม่ได้ดื้อ แต่ร่างบางจะรู้มั้ยว่าตัวเองน่ะ โกหกไม่เก่งเอาซะเลย

"จริงเหรอ? แล้วที่บ้านฉันพังแบบนั้นก็ไม่ใช่ฝีมือนายสินะ"

คำพูดร่างสูงทำให้ไลแคนท์ตัวน้อยชะงัก กายบางสงบนิ่งทันที จองกุกรู้อยู่แล้วว่าตัวเองดื้อจนทำให้ร่างสูงต้องปวดหัวทุกวัน บางวันร่างสูงที่กลับมาเหนื่อยๆแทนที่จะได้พักผ่อนแต่กลับต้องมาปวดหัวกับสัตว์ที่น่ารำคาญอย่างเขา เขาอยากจะขอโทษ เขาอยากจะไถ่โทษทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ 


กระต่ายตัวน้อยรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาที่ทำให้คนที่รับเลี้ยงเขามาเป็นอย่างดีต้องปวดหัวกับนิสัยดื้อรั้นของเจ้าตัว ทุกครั้งที่ร่างสูงกลับมาบ้านก็เป็นต้องกุมขมับอย่างเหนื่อยล้าเมื่อกลับมาเห็นสภาพบ้านที่ดูรกรุงรัง เศษแก้วและเศษอะไรต่างๆกระจายอยู่เต็มพื้น ร่างเล็กที่ได้แต่แอบอยู่หลังตู้สีขาวไม่กล้าออกไปสู้หน้าร่างสูงที่กำลังโมโหจนกายร้อนรุ่ม แม่บ้านที่เดินขวั่กไขว่ไปมาจนลายตาเพื่อเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านให้เหมือนเดิมและแม่นมที่คอยพูดไกล่เกลี่ยให้ร่างสูงใจเย็นลง

         การดำเนินชีวิตในแต่ละวันของร่างสูงดูแย่ลงตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ แต่คุณจีมินก็ไม่ได้พูดหรือดุด่าอะไรเขาซักนิด และรวมถึงทุกคนในบ้านด้วย ไม่ว่าเขาจะดื้อจะซนจนทำบ้านพังเท่าไหร่ก็ตามแต่คนในบ้านหลังใหญ่นี้ก็ไม่แม้แต่จะเอ่ยบ่นหรือหรือตีเขาเลย แต่กลับเอ็นดูเขาเสียมากกว่าซึ่งนั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดมากขึ้นไปใหญ่

เหมือนว่าสัตว์ตัวน้อยจะคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปนานเพราะสัมผัสได้ถึงมือหนาที่เริ่มขยับอีกครั้ง

มือหนาเริ่มลูบไปตามผิวเนียนอีกครั้งก่อนใบหน้าคมจะก้มลงไป ประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับปากบาง ลิ้นหนาตวัดเข้ากับลิ้นเล็กที่ดูเงอะงะที่ดูด้อยประสบการณ์และเอาแต่หลบหนีสัมผัสของเขาเวลาลิ้นตนสัมผัสถึงลิ้นของอีกฝ่าย สัมผัสที่อ่อนโยนไม่ได้รุนแรงแต่อย่างใดทำให้ร่างบางเริ่มโอนอ่อนไปกับรสจูบนั้นอย่างง่ายดาย มือหนาที่เอาแต่ลูบไปตามร่างกาย จากหน้าท้องแบนราบไปจนถึงซอกขาด้านใน ขนอ่อนในกายลุกชันเพราะสัมผัสหยาบกร้านบวกกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศที่ร่างสูงเปิดไว้ตั้งแต่เข้าห้องมาแล้วกระทบผิวบาง ปากบางหอบเอาอากาศหายใจเจ้าปอดอีกครั้งเมื่อร่างสูงผละออกไปแล้ว 

ขาเนียนบดเบียดกันอย่างทรมาณ ร่างสูงที่เห็นการกระทำของร่างบางก็ต้องหัวเราะขึ้นจมูก มือหนาจัดการแยกขาเรียวอีกครั้ง จัดการดึงแครอทสีสวยที่เคลือบไปด้วยน้ำหล่อลื่นสีใสที่ร่างกายบางขับออกมา ปากหนาครอบครองแครอทสีส้มที่มีน้ำเมือกสีใสเข้าปากอย่างไม่นึกรังเกียจ เขาสังเกตเห็นแก้มของจองกุกที่เริ่มขึ้นสี คงจะเขินล่ะสิท่า..

แครอทสีสวยที่ถูกมือนุ่มครอบครองอยู่เพราะเขาเป็นคนเอามันไปใส่ในมือจองกุกเอง ดวงตาที่โตอยู่แล้วโตมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นของโปรดที่ตนเองชอบอยู่ในมือ

"กินมันเข้าไปสิ นายชอบไม่ใช่เหรอ"

จองกุกทำเลิ่กลั่กเล็กน้อยก่อนจะยอมกินเข้าไปอย่างง่ายดาย บอกง่ายอย่างนี้ก็ค่อยดีหน่อย :)

ความหวานของแครอทเรียกความสนใสจากร่างบางไปแล้ว ปากบางขยับเคี้ยวแครอทจนแก้มตุ่ยจนน่าลงไปฟัดให้แก้มใสนั้นช้ำแต่ความคิดนั้นก็ต้องหยุดลงเมื่อเขาคิดอะไรบางอย่างออก 

ลิ้นชักราคาแพงถูกเปิดออกให้พบกับแส้สีแดงเส้นสวย เขาตั้งใจซื้อมาตั้งนานแล้ว และเหตุผลที่ซื้อมามันก็คงไม่พ้นร่างบางที่กำลังนอนเคี้ยวแครอทแก้มตุ่ยไม่รู้ประสาใต้ร่างเขาตอนนี้ หยิบแส้เส้นสวยขึ้นมาก่อนจะใช้มือไล่สัมผัสไปตามความยาวของแส้เส้นนั้น มันอาจจะดูโรคจิตไปหน่อย แต่ถ้าเป็นร่างบางตรงหน้า เขาก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น

จัดการพลิกตัวบางอย่างรวดเร็วจนจองกุกตกใจและร้องออกมา

"อี้!!"

"วันนี้นายดื้อมากเลยนะ สงสัยฉันคงต้องจัดการกับกระต่ายจอมซนหน่อยแล้วล่ะ ว่ามั้ย:)"

"...."

เพี๊ยะ!

"อ๊าาา !!!  อึก ฮืออ"

แส้เส้นหนาถูกฟาดลงไปกระทบผิวบางให้เกิดรอย จองกุกน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บแสบ ร่างสูงบันดาลโทสะลงไปที่แก้มก้นขาวสองข้างของร่างบางจนเลือดซิบ เสียงกรีดร้องเพราะความแสบจากแผลที่ร่างสูงฟาดแส้เส้นโปรดลงมาซ้ำๆดั่งลั่นห้องโดยไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน 

เพี๊ยะ!

"ฮึก อี้ อ๊ะ! อี้ ฮือ- ฮึก ฮืออ!!"

เสียงร้องไห้ระงมของร่างบางดังขึ้นทุกครั้งที่ร่างสูงบันดาลโทสะลงไปก่อนเสียงเนื้อที่แส้กระทบเนื้อจะหยุดลง

"เด็กดื้อก็ต้องโดนแบบนี้ ทีหลังอย่าดื้ออีกเข้าใจมั้ย"

พูดเสียงแข็งก่อนจะอ่อนลงเมื่อมองไปที่รอยแผลที่เขาเป็นคนทำมันด้วยความเจ็บปวด เขาไม่ได้อยากทำเลยซักนิด แต่เด็กดื้อก็ต้องโดนลงโทษ ไม่อย่างนั้นบ้านของเขาคงได้พังพินาศไปกว่านี้แน่ 

จัดการพลิกร่างบางให้หันกลับมาเหมือนเดิม น้ำตาบางไหลอาบหน้าและแก้มใสจนน่าสงสาร

"ขอโทษนะจองกุก แต่นายทำตัวนายเอง"

ถึงจะพูดขอโทษออกไปอย่างไม่รู้สึกอะไรแต่ภายในใจร่างสูงก็เอาแต่พร่ำขอโทษร่างบางซ้ำๆอย่างรู้สึกผิดจริงๆ

"อี้ ฮึก"

ร่างบางที่กลัวจนถดหนีแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะแค่ขยับ ความเจ็บจากแผลที่ร่างสูงเป็นคนทำก็แล่นไปทั่วตัว

"จองกุกอ่า"

"ฮึก อึก อี้!!!!"

ท่าทางที่ดูหวาดกลัวของจองกุกทำให้มือที่กำลังเอื้อมไปจับตัวของจองกุกนั้นหยุดชะงัก อาการปวดหนึบที่อกข้างซ้ายแล่นเข้ามา เขาทำรุนแรงกับร่างบางจนเกินไป โดยลืมไปว่าคนตัวเล็กนั้นไม่ได้แข็งแรงเหมือนมนุษย์ทั่วไป ถึงจองกุกจะเป็นไลแคนท์ที่มีพละกำลังเหนือกว่ามนุษย์แต่มันไม่ใช่กับจองกุก เจ้าตัวคงจะถูกเลี้ยงมาแบบให้เข้ากับทุกคนได้ และแน่นอน ตั้งแต่ที่จองกุกตอบตกลงมาเป็นสมาชิคอีกคนของบ้าน เจ้าตัวเล็กนี่ไม่มีท่าทางที่จำทำร้ายคนในบ้าน มีเพียงแต่จะทำบ้านของเขาพังเท่านั้น

ตาคมไล่มองไปตามร่างกายขาวในตอนแรกที่บัตินี้มันเต็มไปด้วยรอยแดงต่างๆที่เขาเป็นคนสร้างขึ้นมาก่อนตาคมจะหยุดมองที่ช่องทางสีหวานที่ตอนนี้ขมิบเล็กน้อย ตอนนี้จองกุกนอนตะแคงข้างทำให้เขามองเห็นทุกสัดส่วนของร่างกายบางได้ชัดเจน ทั้งรอยแผลที่เกิดจากแส้จนเลือดซิบ ช่องทางที่ขมิบอย่างต้องการมีอะไรไปเติมเต็ม 

        ความปวดหนึบที่ช่วงล่างเรียกให้ก้มลงไปมอง ส่วนคดแข็งใต้กางเกงยีนส์ตัวโปรดคับพองอย่างเห็นได้ชัดถึงสัดส่วนและขนาดของมัน

"อ่า.. จองกุก ฉันขอโทษนะ อึก แต่ฉันทนไม่ไหวแล้ว"

พูดจบก็จัดการดึงข้องเท้าร่างบางให้มาอยู่ใต้ล่างอีกครั้ง จองกุกกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแต่หูของร่างสูงในตอนนี้กลับไม่ได้ยินอะไรเลยซักนิด เขาเหมือนคนหูอื้อ และมัวแต่สนใจสิ่งที่ตนกำลังจะทำต่อไปนี้

แก่นกายขนาดใหญ่กว่าร่างบางอยู่มากโขถูกควักออกมา ถอกหนังหุ้มกายลงก่อนจะขยับสองสามครั้งและนำไปจ่อที่ช่องทางที่กำลังขมิบอย่างเชื้อเชิญ กดส่วนคดแข็งเข้าไปช้าๆ แต่เมื่อกดเข้าไปเพียงส่วนหัวจองกุกก็เป็นต้องดิ้นพล่าน ช่องทางที่ฉีกขาดก่อนจะหลั่งโลหิตสีเข้มออกมา กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งทั่วห้อง จองกุกร้องไห้ออกมา อีกแล้ว เขาทำร่างบางร้องไห้อีกแล้ว

ค่อยๆออกแรงเสือกใสกายเข้าไปอย่างใจเย็น ช่องทางที่บีบรัดสิ่งแปลกปลอมจนปวดหนึบ ดันเข้าไปจนสุดก่อนจะแช่ค้างทิ้งไว้แบบนั้นเพื่อให้ช่องทางได้ปรับตัวเข้ากับสิ่งใหญ่โต ขบกรามแน่นจนเส้นเลือดขึ้นอย่างห้ามใจไว้ไม่ให้ทำรุนแรงกับร่างบาง

เมื่อเห็นว่าช่องทางเริ่มปรับตัวได้แล้วจึงขยับ แต่เพียงขยับนิดเดียวจองกุกก็ต้องร้องออกมาดังลั่น แหงล่ะ เขาทำกับจองกุกขนาดนี้ จะร้องออกมาดังลั่นขนาดนี้ก้ไม่แปลก

ค่อยๆขยับกายเข้าออกช้าๆอย่างใจเย็น 


จองกุกไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้ร่างสูงได้เล่นกับร่างกายตัวเองไปอย่างนั้น จากความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความเสียว การที่ไม่ได้ปลดปล่อยตั้งแต่แรกทำให้จองกุกปลดปล่อยออกมาก่อนทั้งๆที่เพิ่งขยับได้ไม่นาน แก่นกายเล็กปลดปล่อยความทรมาณของตัวเองลงบนหน้าท้องของตัวเอง 

เขาจัดการปาดน้ำรักของจองกุกขึ้นมาก่อนจะใส่มันเข้าไปในปากแล้วกลืนลงไปอย่างหน้าตาเฉย และคำพูดต่อไปของร่างสูงก็ทำให้เลือดฝาดที่ปรางแก้มใสขึ้นสีอย่างเคอะเขิน

"หวาน"

ใช้นิ้วปาดน้ำรักเข้าปากจนหมดแล้วมองดูการกระทำของร่างบางที่กำลังเขินจนตัวบิดตัวงอ

"อ๊ะ!"

ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อร่างสูงเริ่มขยับกายเข้าออกในช่องทางสวยอีกครั้ง จากช้ากลายเป็นเร็ว เสียงเตียงที่กระทบผนังดังก้องแต่ร่างสูงหาสนใจไม่ ตาคมที่เอาแต่จดจ้องร่างบาง ปอยผมพริ้วสวยดั่งหญิงสาวกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกของคนด้านล่าง หูทั้งสองอื้อก่อนจองกุกจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ผิดกับเขาที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยออกมาแม้แต่ครั้งเดียว

สมองเริ่มขาวโพลนจนคิดอะไรไม่ออก 

"อ่าาห์"

ก่อนความสุขุมจะถูกปลดปล่อยออกมาในที่สุด เขาปลดปล่อยลูกนับล้านตัวเข้าไปในตัวร่างบาง จองกุกสะดุ้งเล็กน้อย แช่ทิ้งไว้อย่างนั้นเพื่อให้ช่องทางของจองกุกได้กลืนกินลูกชายของเขาไปจนหมดก่อนจะถอนกายออกมา น้ำสีขาวขุ่นไหลย้อนออกมาจากช่องทางสวย ไหลตามซอกขาด้านใน เขาจัดการลุกขึ้นก่อนจะใช้ทิชชู่เช็ดที่แก่นกายตัวเองที่เลอะน้ำสีใสที่จองกุกขับออกมา เลือดของจองกุกและรวมถึงลูกๆที่เขาปลดปล่อยเข้าไปในตัวจองกุกด้วยก็เช่นกัน 

ตอนนี้จองกุกสลบไปแล้ว เขาจัดการไขกุญแจมือที่ยึดติดกับมือทั้งสองข้างไว้ ดึงผ้าห่มมาห่มกายบางไว้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป



แกร๊ก!

เปิดประตูห้องน้ำออกมาก็พบว่าจองกุกยังหลับอยู่ กายหนามีเพียงผ้าปิดบังช่วงล่างไว้เท่านั้น สาวเท้าเดินตรงมาหาร่างบางที่นอนหลับสนิทเพราะความเหนื่อยล้า เขาจัดการวางมือลงไปที่หน้าผากบางเบาๆ

จองกุกตัวร้อน..

ผละมือออกอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกว่าจองกุกจะตื่น แต่ก็ไม่

เขาผละออกมาก่อนจะเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดมันออกก่อนจะเลือกเสื้อมาหนึ่งตัว ตัวเขาใหญ่ จองกุกใส่แค่เสื้อก็น่าจะคลุมตัวได้แล้ว

จัดการวางเสื้อไว้บนที่นอนก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ น้ำอุณหภูมิปกติถูกเปิดใส่ในชามแก้มใบใหญ่ หยิบผ้าผืนเล็กก่อนจะผละออกมาแล้วเดินตรงไปที่เตียงนอนที่มีร่างของจองกุกนอนอยู่ เขาจัดการเอาผ้าจุ่มน้ำก่อนจะบิดมันให้หมาดๆ ผ้าเนื้อละเอียดถูกส่งไปเช็ดตัวให้ร่างบางที่หลับไหลไม่รู้เรื่อง จัดการเช็ดตั้งแต่กรอบหน้าลงมา 

เมื่อจัดการเช้ดตัวให้ร่างบางเสร็จเรียบร้อยแล้วก่อนจะจัดการใส่เสื้อผ้าให้คนตัวเล็กอย่างเบามือที่สุด 


















กลับไปที่บทความ

วันพุธที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2561

[KOOKMIN][NC]แวมไพร์


--แวมไพร์KOOKMIN--










" ปล่อยนะ ฮึก ปล่อย "

อุ้มร่างบางมาจนถึงเตียงนอนก่อนจะปล่อยลงอย่างไม่ใยดี

" โอ๊ย! ฮึก "

เอามือกุมท้องด้วยความจุกจากแรงกระแทกอย่างแรง แต่ก็ไม่ได้เรียกร้องความสงสารจากร่างสูงได้แม้แต่นิด

หัวใจเขามันด้านชาไปนานแล้ว ไม่มีความรู้สึกอีกต่อไปแล้ว...

มือหนาจับข้อเท้าร่างบางก่อนจะลากลงมาให้อยู่ใต้ล่าง ร่างบางที่ร้องไห้ฟูมฟายด้วยความกลัว น้ำตาไหลอาบใบหน้าขาว เสียงที่เริ่มเเหบจนน่าสงสาร

จองกุกจัดการฉีกเสื้อผ้าร่างบางออกเป็นชิ้นๆอย่างไร้ใยดี ก่อนจะปามันลงข้างเตียง กายขาวเนียนที่น่าทำรอยก่อนจะก้มลงไปขบเม้มที่ซอกคอขาว จีมินที่พยายามใช้มือดันร่างสูงให้ออกไปแต่ไม่เป็นผลเมื่อตอนนี้แรงเขากลับสู้ร่างสูงไม่ได้ซักนิด

ขบเม้มทำรอยจนไม่เหลือพื้นที่ก่อนจะไล่ลงมาทำรอยที่หน้าอกไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องบางที่หดเกร็งด้วยความเสียว

ไล่จมูกจนมาถึงขอบกางเกงก่อนจะดึงมันลงพร้อมกับชั้นในสีขาวก่อนจะเขวี้ยงมันไปข้างเตียงอย่างไม่ใยดีเช่นเดียวกับเสื้อบาง จนตอนนี้กายบางไม่มีสิ่งใดปกปิดได้เผยสู่สายตาร่างสูง ผิวขาวเนียนที่มีรอยรักของเขาเต็มไปทั่วตัว ก้มลงไปที่ซอกคอขาวอีกครั้งก่อนจะแยกเขี้ยวคมออกมาก่อนจะค่อยๆฝังมันลงไปที่คอสวย

" อ๊ากกกก!! " เสียงหวานกรีดร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อคมเขี้ยวหนาเริ่มฝั่งเข้ามาลึกมากขึ้น ร่างทั้งร่างชาไปหมด น้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมาจากหางตาก่อนความเจ็บปวดทั้งหมดจะค่อยๆเลือนหายไปเมื่อร่างสูงค่อยๆถอดเขี้ยวคมออกไป

ร่างสูงที่เมื่อได้ลิ้มลองเลือดอันหอมหวานจนอิ่มแล้วผละออกมาก่อนจะให้มือเช็ดเลือดของร่างบางที่เกาะเลอะมุมปาก เขี้ยวคมค่อยๆหายเข้าไปตามสัญชาติญาณของตัวเอง

จับขาเรียวแยกออกจากกันก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม เสื้อผ้าที่ถูกออกไปอย่างรวดเร็วทำให้ร่างบางใจสั่นก่อนจะกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงความใหญ่โตของแก่นกายที่กำลังถูกดันเข้ามาโดยยังไม่ทันได้เบิกทางใดใด

อ๊าา!!! "

ร่างสูงขยับแก่นกายเข้าออกอย่างรวดเร็ว เลือดสีเข้มบริสุทธ์ไหลออกมาจากช่องทางสวย น้ำตาเม็ดโตไหลออกมาเรื่อยๆจนตอนนี้ที่นอนสีขาวเต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตาของร่างบาง ขยับเสือกไสตัวเข้าออก แวมไพร์ที่มักจะมีแรงเยอะกว่ามนุษย์ธรรมดาประมาณยี่สิบเท่า ยิ่งเขาเป็นแวมไพร์ชั้นสูงด้วยจึงทำให้มีพละกำลังที่มากกว่าแวมไพร์ทั่วไปอยู่มาก และข้อเสียของแวมไพร์ชั้นสูงก็คือ พวกเขาแข็งแรง และเมื่อทำอะไรแล้วก็ไม่มีทางที่จะหยุดง่ายๆหรือไม่เหนื่อยง่ายนั่นเอง 

" อ๊าา! ฮึก หยุดเถอะ ฮึก ฉันขอร้อง อ๊า! อ๊ะ ฮึก ฮื่ออ "



" อ๊ะ! อ๊าา! เจ็บ พอแล้ว เจ็บ ฮึก ฮื่ออ "



" อ๊าา! อึก หยุดเถอะนะ จีมินขอโทษ ฮึก ฮื่ออ อ๊าาา!! "



" ซี๊ดด อ่าา∼ "

ปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สี่ ร่างบางที่นอนครางเสียงแหบด้วยความเจ็บปวดและเสียวซ่าน ร่างกายที่เริ่มอ่อนแรงลงก่อนสติจะดับวูบไป ร่างสูงที่เริ่มขยับอีกครั้ง และอีกครั้ง และไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด ร่างบางที่อ่อนแรงและวูบหลับไปแล้วเนื่องจากแรงที่ถูกสูบออกไปบวกกับการร้องไห้เป็นเวลานาน แต่เสียงหวานปนแหบก็ยังคงดังทุกครั้งที่ร่างสูงขยับแก่นกายเข้าออก








กลับไปที่บทความ