--แวมไพร์KOOKMIN--
" ปล่อยนะ ฮึก ปล่อย "
อุ้มร่างบางมาจนถึงเตียงนอนก่อนจะปล่อยลงอย่างไม่ใยดี
" โอ๊ย! ฮึก "
เอามือกุมท้องด้วยความจุกจากแรงกระแทกอย่างแรง แต่ก็ไม่ได้เรียกร้องความสงสารจากร่างสูงได้แม้แต่นิด
หัวใจเขามันด้านชาไปนานแล้ว ไม่มีความรู้สึกอีกต่อไปแล้ว...
มือหนาจับข้อเท้าร่างบางก่อนจะลากลงมาให้อยู่ใต้ล่าง ร่างบางที่ร้องไห้ฟูมฟายด้วยความกลัว น้ำตาไหลอาบใบหน้าขาว เสียงที่เริ่มเเหบจนน่าสงสาร
จองกุกจัดการฉีกเสื้อผ้าร่างบางออกเป็นชิ้นๆอย่างไร้ใยดี ก่อนจะปามันลงข้างเตียง กายขาวเนียนที่น่าทำรอยก่อนจะก้มลงไปขบเม้มที่ซอกคอขาว จีมินที่พยายามใช้มือดันร่างสูงให้ออกไปแต่ไม่เป็นผลเมื่อตอนนี้แรงเขากลับสู้ร่างสูงไม่ได้ซักนิด
ขบเม้มทำรอยจนไม่เหลือพื้นที่ก่อนจะไล่ลงมาทำรอยที่หน้าอกไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องบางที่หดเกร็งด้วยความเสียว
ไล่จมูกจนมาถึงขอบกางเกงก่อนจะดึงมันลงพร้อมกับชั้นในสีขาวก่อนจะเขวี้ยงมันไปข้างเตียงอย่างไม่ใยดีเช่นเดียวกับเสื้อบาง จนตอนนี้กายบางไม่มีสิ่งใดปกปิดได้เผยสู่สายตาร่างสูง ผิวขาวเนียนที่มีรอยรักของเขาเต็มไปทั่วตัว ก้มลงไปที่ซอกคอขาวอีกครั้งก่อนจะแยกเขี้ยวคมออกมาก่อนจะค่อยๆฝังมันลงไปที่คอสวย
" อ๊ากกกก!! " เสียงหวานกรีดร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อคมเขี้ยวหนาเริ่มฝั่งเข้ามาลึกมากขึ้น ร่างทั้งร่างชาไปหมด น้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมาจากหางตาก่อนความเจ็บปวดทั้งหมดจะค่อยๆเลือนหายไปเมื่อร่างสูงค่อยๆถอดเขี้ยวคมออกไป
ร่างสูงที่เมื่อได้ลิ้มลองเลือดอันหอมหวานจนอิ่มแล้วผละออกมาก่อนจะให้มือเช็ดเลือดของร่างบางที่เกาะเลอะมุมปาก เขี้ยวคมค่อยๆหายเข้าไปตามสัญชาติญาณของตัวเอง
จับขาเรียวแยกออกจากกันก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม เสื้อผ้าที่ถูกออกไปอย่างรวดเร็วทำให้ร่างบางใจสั่นก่อนจะกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงความใหญ่โตของแก่นกายที่กำลังถูกดันเข้ามาโดยยังไม่ทันได้เบิกทางใดใด
" อ๊าา!!! "
ร่างสูงขยับแก่นกายเข้าออกอย่างรวดเร็ว เลือดสีเข้มบริสุทธ์ไหลออกมาจากช่องทางสวย น้ำตาเม็ดโตไหลออกมาเรื่อยๆจนตอนนี้ที่นอนสีขาวเต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตาของร่างบาง ขยับเสือกไสตัวเข้าออก แวมไพร์ที่มักจะมีแรงเยอะกว่ามนุษย์ธรรมดาประมาณยี่สิบเท่า ยิ่งเขาเป็นแวมไพร์ชั้นสูงด้วยจึงทำให้มีพละกำลังที่มากกว่าแวมไพร์ทั่วไปอยู่มาก และข้อเสียของแวมไพร์ชั้นสูงก็คือ พวกเขาแข็งแรง และเมื่อทำอะไรแล้วก็ไม่มีทางที่จะหยุดง่ายๆหรือไม่เหนื่อยง่ายนั่นเอง
" อ๊าา! ฮึก หยุดเถอะ ฮึก ฉันขอร้อง อ๊า! อ๊ะ ฮึก ฮื่ออ "
" อ๊ะ! อ๊าา! เจ็บ พอแล้ว เจ็บ ฮึก ฮื่ออ "
" อ๊าา! อึก หยุดเถอะนะ จีมินขอโทษ ฮึก ฮื่ออ อ๊าาา!! "
" ซี๊ดด อ่าา∼ "
ปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สี่ ร่างบางที่นอนครางเสียงแหบด้วยความเจ็บปวดและเสียวซ่าน ร่างกายที่เริ่มอ่อนแรงลงก่อนสติจะดับวูบไป ร่างสูงที่เริ่มขยับอีกครั้ง และอีกครั้ง และไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด ร่างบางที่อ่อนแรงและวูบหลับไปแล้วเนื่องจากแรงที่ถูกสูบออกไปบวกกับการร้องไห้เป็นเวลานาน แต่เสียงหวานปนแหบก็ยังคงดังทุกครั้งที่ร่างสูงขยับแก่นกายเข้าออก
กลับไปที่บทความ
